(κενό)

can you ever really escape your past?

Και είναι πάλι αυτό το απαίσιο συναίσθημα κάθε φορά που κοιτάς στο παρελθόν,εκείνο το κρύο άδειασμα που νιώθει η καρδιά σου όταν σου λείπει κάτι, όταν νοσταλγείς κάτι που δεν υπάρχει πια, όταν το θες και να μην μπορείς να το'χεις , το απόλυτο κενό.

Ψάχνεις τρόπους να αναπληρώσεις τα κενά που σου λείπουν και δεν μπορείς,κάνεις τα πάντα χωρίς αποτέλεσμα,ίσως να φταίει που αυτό το 'κάτι' που ψάχνουμε είναι πάντα εκεί που δε μπορούμε να πάμε,σαν να βλέπουμε ένα νησί στο χάρτη χωρίς όνομα και να μη ξέρουμε πως να πάμε. Τώρα θα μου πεις πως όταν ένας άνθρωπος είναι ευτυχισμένος για λίγο δεν νιώθει κενά αντίθετα βρίσκει την ευτυχία σε μικροπράγματα που μπορούν να αναπληρώσουν κάθε μικρό και μεγάλο κενό που έχουν.Εκεί είναι το μυστικό λοιπόν ..στα μικροπράγματα,στα καθημερινά πράγματα που κάνουμε και με τους ανθρώπους που βρισκόμαστε,αυτά τα μικροπράγματα είναι που μας συμπληρώνουν κι'όμως εμείς ψάχνουμε τις πολυτέλειες γι'αυτό και το κενό μέσα μας,ζητάμε τα 'ακριβά' και έναν άνθρωπο να 'μας τα πληρώσει' και δεν μπορούμε να τον βρούμε,χαρίζουμε άσκοπες ελπίδες στον εαυτό μας που κρατάνε για λίγο και ύστερα το κενό επιστρέφει ακομα μεγαλύτερο.

Ποτέ δεν θα αναπληρωθεί το κενό,Πάντα κάτι θα λείπει.