*Equality

01.02.2012

Πφ,προσπαθώ τόσο καιρό να γράψω πραγματικά κάτι που να βγαίνει από μέσα μου,ότι νιώθω,ότι σκέφτομαι..Δε θέλω να τα πω για να μου πει κάποιος 'Σε καταλαβαίνω'..
Δεν έχω ανάγκη από λόγια,έχω χορτάσει απ' αυτά..Έχω βαρεθεί πια,όχι τη ζωή,τις καταστάσεις..Είναι τόσο κουραστικά όλα και όλα τόσο ψεύτικα.Κάθε χαμόγελο ψεύτικο,κάθε καινούριο βήμα ψεύτικο.Νιώθω την απελπισία να με αγκαλιάζει όλο και πιο πολύ!
Πραγματικά θέλω τόσο πολύ να τα αφήσω όλα πίσω και να φύγω,αλλά η ηλικία μου με εμποδίζει,γαμώ..Τώρα πια τα πάντα κρίνονται,είναι λογικό; Αρρωστημένοι άνθρωποι,κρίνουν απ' τα ρούχα,απ' τις παρέες,απ' το αν έχουν λεφτά η όχι,απ' το αν είναι καλοί μαθητές.
Έχουν καμία αξία αυτά;Δηλαδή αν ήταν ένα παιδί,χωρίς λεφτά,χωρίς παρέες,μόνος,στο σχολείο σας,τι θα κάνατε;Τι ρωτάω θα μου πείτε τώρα,θα τον κοροιδεύατε,τι άλλο θα κάνατε;Που να καταλάβετε εσείς τις πραγματικές δυσκολίες της ζωής,δε λέω πως εγώ τις έχω βιώσει,αλλά μπορώ να καταλάβω,μπορώ να μπω στην θέση τους έστω και για λίγο,να νιώσω πως νιώθουν όλοι αυτοί,μπορώ να δω την πίκρα μες τα μάτια τους..

Δεν υπάρχει αγάπη πλέον εδώ,κανείς δεν αγαπάει,τουλάχιστον τζάμπα,πρέπει να του δώσεις κάτι για να σ' αγαπήσει,αλλά και πάλι δεν θα είναι ευχαριστημένος,όσο παίρνει θα θέλει κι' άλλα κι' άλλα,δεν του είναι τίποτα αρκετό πια του κοσμάκη.Λίγοι αξίζουν,λίγοι και καλοί,λίγοι θα καταλάβουν πόσο πονάει το να χάνεις κάποιον κοντινό σου,όχι για λίγο για πάντα,λίγοι βιώνουν τον πόνο της μοναξιάς.Όχι άλλοι που λένε "Μ' άφησε για άλλη/ο" Δε μιλάω συγκεκριμένα μιλάω για όλους,ακόμη και για μένα.Δεν λέω πως είμαι τέλεια,ούτε καν,δεν λέω πως και εγώ δεν έχω κοροϊδέψει κάτι η κάποιον,αλλά το κατάλαβα πια,πως κανείς δεν είναι τέλειος,έχω μετανιώσει όμως και αυτό για' μένα αρκεί.

Μακάρι να μπορούσα να χτίσω από μόνη μου έναν καινούριο κόσμο,χωρίς παρεξηγήσεις,έχθρες και ζήλεια..μόνο αγάπη τίποτα παραπάνω.

*Εδώ,τίποτα δε γίνεται από θέληση,όλα από συμφέρον,κανείς δε κάνει αυτά που πραγματικά θέλει να κάνει,κάνει πράγματα για να δείξει κάτι ανώτερο απ'τους άλλους.*

Θα θελα τόσο να ξεφύγω για λίγο από τα πρότυπα του κόσμου αυτού, κ ανταυτού να ζήσω αλλού με άλλους κανόνες που δεν φυλακίζουνε το νου, που να ναι προϊόν δικής μου σκέψης κ όχι σκέψης αλλουνού. Να φτιάξω δικές μου λέξεις για να περιγράψω την αγάπη, τη θέληση, τον θάνατο, την γέννηση ,το όμορφο, το άσχημο, το βλάσφημο ,το ήρεμο, το άγριο, το εφήμερο, να ζήσω δίχως αύριο. Να μπω σ έναν παράδεισο μικρό, δίχως καρπό απαγορευμένο, δίχως απωθημένο, δίχως φίδια ,δίχως φόβο, δίχως ζήλεια, μόνος στο δρόμο να περπατώ κ ν αγαπώ μονάχα αυτά που αξίζουνε.
~   ~    ~
Μπορώ εγώ να αποφασίσω τι αγαπώ, κ τι μισώ, τι σέβομαι ,τι σιχαίνομαι, πια δε ντρέπομαι, ούτε πρόκειται ποτέ να ντραπώ για ότι κάνω κ ότι πω, είναι η ζωή μου κ έτσι θέλω να τη ζω. Οι συμβουλές που δώσατε, τα λόγια σας, οι γνώμες σας,πήρανε ενοχές μονάχα κ φόβους άρρωστους, γι αυτό κ εγώ τα βράδια εφιάλτες θερίζω, μ αυταπάτες γονατίζω, γνωρίζω δαίμονες άγνωστους